ECLI:NL:CRVB:2022:843

Datum: 13-04-2022

Onderwerp: Combi ZW+AMBER-beoordeling

Rechtsgebiedenregister: Sociaal-zekerheidsrecht, Arbeidsrecht

Vindplaats: Avdr.nl

Het incidenteel hoger beroep van het Uwv slaagt. Het bestreden besluit had uitsluitend betrekking op de ZW-aanspraken van appellant per 1 juli 2019. Door het Uwv op te dragen de WIA-aanspraken per datum ziekmelding (31 mei 2018) te beoordelen en die beoordeling vervolgens in beroep te betrekken, is de rechtbank buiten de omvang van het geding getreden.
In geschil is de vraag of het Uwv de ZW-uitkering van appellant per 1 juli 2019 terecht heeft beëindigd, omdat hij meer dan 65% kan verdienen van het loon dat hij verdiende voordat hij ziek werd. Het hoger beroep spitst zich toe op de vraag of er op de datum in geding, 1 juli 2019, voor appellant een medische noodzaak was voor een urenbeperking. De rechtbank wordt gevolgd in haar oordeel dat de rapporten van Van Amelsfoort geen aanleiding geven voor twijfel aan de juistheid van de conclusies van de verzekeringsarts bezwaar en beroep. De verzekeringsarts bezwaar en beroep heeft inzichtelijk en overtuigend gemotiveerd dat en waarom Van Amelsfoort niet gevolgd kan worden in zijn standpunt, dat op 1 juli 2019 voor appellant een (lichte) urenbeperking aangewezen was. De Raad merkt daarbij nog op dat volgens Van Amelsfoort bij appellant sprake is van somatisatie, te duiden als een somatische symptoomstoornis, hetgeen als ziekte moet worden bestempeld. Gesteld noch gebleken is echter dat die psychiatrische diagnose bij appellant door de behandelaars is gesteld. Gelet op het verhandelde ter zitting is aan appellant vanwege diens verslechterde medische situatie inmiddels weer een ZW-uitkering toegekend. Uit de overwegingen volgt dat het hoger beroep van appellant niet slaagt. De aangevallen uitspraak zal in zoverre worden bevestigd.