Uit vaste rechtspraak van de Raad (ECLI:NL:CRVB:2006:AZ0780, ECLI:NL:CRVB:2011:BQ3388 en ECLI:NL:CRVB:2013:1844) volgt dat de beantwoording van de vraag of de wachttijd is vervuld een zelfstandige beoordeling vereist op basis van alle beschikbare gegevens van medische en andere aard, waarbij eventuele eerdere tijdens de wachttijd plaatsgevonden hersteldverklaringen betrokken (kunnen) worden. Dit betekent dat aan de hersteldverklaring van appellante per 30 maart 2016 op zichzelf geen doorslaggevende betekenis moet worden toegekend. Het beroep op het vertrouwensbeginsel slaagt niet. De rechtbank heeft terecht geoordeeld dat in de beslissing op bezwaar van 20 juni 2016 duidelijk staat dat de hersteld melding per 6 april 2016 wordt gehandhaafd. De grond van appellante dat het onderzoek door de verzekeringsartsen van het Uwv niet zorgvuldig is geweest, slaagt niet. De rechtbank heeft in de aangevallen uitspraak met juistheid geoordeeld dat de informatie die appellante heeft ingebracht niet leidt tot een ander standpunt. Het oordeel van de rechtbank dat in de informatie van de huisarts van 23 februari 2019 geen nieuwe of andere objectieve medische feiten naar voren komen, worden gevolgd. Ook de grond van appellante dat het onderzoek door het Uwv niet zorgvuldig is geweest omdat de verzekeringsarts geen informatie heeft gekregen van de psychiater slaagt niet. De Raad ziet geen aanleiding een onafhankelijk deskundige te benoemen zoals appellante heeft verzocht. De hiervoor noodzakelijke twijfel aan de juistheid van de medische beoordeling ontbreekt. Uit voorgaande overwegingen volgt dat het hoger beroep niet slaagt. De aangevallen uitspraak zal, voor zover aangevochten, worden bevestigd.