ECLI:NL:CRVB:2016:277

Datum: 22-01-2016

Onderwerp: WIA sanctie

Rechtsgebiedenregister: Sociaal-zekerheidsrecht

Vindplaats: Extern

Tussenuitspraak. Maatregel opgelegd door eigenrisicodrager. Algehele weigering WIA-uitkering. Omdat verblijf in het buitenland onmiskenbaar van invloed kan zijn op de re-integratie van appellante, heeft zij door dit niet te melden haar inlichtingenplicht in het kader van de re-integratieplicht van de B.V. geschonden. De B.V. was bevoegd een maatregel te treffen. De vraag die vervolgens beantwoord moet worden is of de opgelegde maatregel in overeenstemming is met de ernst van die gedraging en de mate waarin appellante de gedraging verweten kan worden. Niet is gebleken dat de B.V. zich rekenschap heeft gegeven van de dwingendrechtelijk voorgeschreven afstemming van de maatregel. Een motivering van de hoogte en duur van de opgelegde maatregel ontbreekt. De wetgever heeft een stelsel voor ogen gestaan waarin de eigenrisicodrager een eigen bevoegdheid tot het opleggen van maatregelen heeft en daartoe ook eigen beleid kan ontwikkelen, maar dat deze maatregelen door hetzelfde formeel-wettelijke kader, inclusief de uit de Awb voortvloeiende eisen, worden genormeerd. Ook is niet uitgesloten dat het nodig kan zijn voor de wijze waarop de eigenrisicodrager de maatregelen oplegt nadere regels te stellen in afstemming tot het uitoefenen van deze taak door het Uwv. Met dit stelsel is niet in strijd dat de B.V. het Maatregelenbesluit zou gebruiken als handreiking voor de nadere motivering van het bestreden besluit. De Raad draagt de B.V. op om het gebrek in het bestreden besluit te herstellen.