Kort gezegd - de kantonrechter verwijst naar overweging 4.12 - heeft de werkgever door haar handelen de aanzet gegeven tot een verstoring van de arbeidsverhouding, welke verstoring aanleiding is geweest voor de indiening van het voorliggende verzoek. Vastgesteld kan worden dat de werknemer gedurende 20 jaren goed heeft gefunctioneerd. De beweerde verslechtering in de werkhouding van de werknemer is niet komen vast te staan, laat staan een dermate verslechtering die zou leiden tot een einde van het dienstverband op korte termijn. De werknemer heeft relatief recent een loonsverhoging en extra verlof gekregen. Kortom, aannemelijk is dat de arbeidsovereenkomst nog gedurende langere tijd zou hebben voortgeduurd. Ook is relevant dat de werknemer ziek is. Deze ziekte houdt verband met het werk. Aannemelijk is dat de situatie zal verbeteren nu de arbeidsovereenkomst op korte termijn zal worden ontbonden. Doch aannemelijk is ook dat de werknemer leed heeft ondervonden en herstel enige tijd zal duren, waardoor hij zich niet ten volle kan richten op solliciteren of het aanboren van een andere inkomensbron. Verder is relevant dat het, gelet op de leeftijd van de werknemer en de huidige economische vooruitzichten langere tijd zal duren voor de werknemer om nieuw werk te vinden. Dit alles meenemend alsook in ogenschouw nemend dat de werkgever de door Megens geformuleerde uitgangspunten voor de berekening van de billijke vergoeding niet heeft betwist acht de kantonrechter een billijke vergoeding van € 50.000,- toewijsbaar. Het gegeven dat blijkens de brief van 29 mei 2020 de omzet van de werkgever over de periode januari 2020 tot en met april 2020 is achtergebleven ten opzichte van diezelfde periode in 2019 en er in die periode in 2020 een verlies voor belasting van € 14.000,- is geleden leidt niet tot een ander oordeel. In 2019 werd er nog winst gemaakt. Nadere cijfers ter onderbouwing van het ‘habe-nichts’ verweer heeft de werkgever niet overgelegd. Hoewel de toekomstperspectieven onzeker zijn, kan er daarom niet van uitgegaan worden dat de financiële positie van de werkgever dusdanig is dat zij de vergoedingen aan de werknemer niet zal kunnen dragen. Met de overgelegde aanvraag Tijdelijke Noodmaatregel Overbrugging voor behoud van werkgelegenheid en Melding betalingsonmacht bij belastingen en premies heeft de werkgever deze financiële positie evenmin nader inzichtelijk gemaakt.