Zorgplicht Werkgever opnieuw onder de Loep: HR 28 maart 2025 verduidelijkt grenzen bij psychische schade

In de uitspraak van 28 maart 2025 (ECLI:NL:HR:2025:480) buigt de Hoge Raad zich opnieuw over de zorgplicht van de werkgever bij psychische schade van een werknemer. De zaak draait om de vraag of een werkgever aansprakelijk is voor psychische klachten die zijn ontstaan door de werkomstandigheden.

De werknemer stelde dat de werkdruk zodanig hoog was dat deze tot ernstige klachten heeft geleid. De werkgever betwistte dat er sprake was van gevaarlijke werkomstandigheden en voerde aan voldoende maatregelen te hebben genomen om schade te voorkomen.

De Hoge Raad herhaalt dat de werkgever een vergaande zorgplicht heeft op grond van artikel 7:658 BW. Maar dat betekent niet dat iedere psychische schade automatisch leidt tot aansprakelijkheid. De werknemer moet voldoende stellen en – bij betwisting – bewijzen dat de schade is ontstaan tijdens de werkzaamheden én dat de werkgever zijn zorgplicht heeft geschonden.

Interessant aan dit arrest is dat de Hoge Raad bevestigt dat bij psychische schade niet zonder meer de zogeheten arbeidsrechtelijke omkeringsregel geldt. Pas als vaststaat dat het werk gevaar opleverde voor de gezondheid, mag van de werkgever worden verwacht dat hij aantoont dat hij aan zijn zorgplicht heeft voldaan.

In deze zaak kwam de werknemer volgens de Hoge Raad niet verder dan algemene klachten zonder concrete onderbouwing van gevaarlijke werkomstandigheden. De vordering werd dan ook afgewezen.

Waarom is deze uitspraak belangrijk?

Deze uitspraak bevestigt opnieuw dat het juridisch kader bij psychische schade complex is. Werkgevers kunnen niet te snel aansprakelijk worden gesteld, maar moeten tegelijk wél goed gedocumenteerd kunnen aantonen welke preventieve maatregelen zij hebben getroffen. Voor werknemers geldt: documenteer signalen van overbelasting tijdig en concreet.