Wie heeft recht op de hond na een echtscheiding?
Een echtscheiding is een enorm uitdagende periode met veel vraagstukken. Wie krijgt het huis? Waar verblijven de kinderen? Wat gebeurt er met de inboedel? Een ander aspect dat wellicht over het hoofd wordt gezien: Wat gebeurt er met de huisdieren? De hond bijvoorbeeld. De hond is ook onderdeel van het gezin. Baasjes zijn erg gehecht aan hun hond en willen de hond graag zelf houden, ook als troost tijdens de scheiding. Maar hoe besluit je wie de hond krijgt?
Eigendom
Sinds 2013 is de wet aangepast. Een dier kan niet meer worden gezien als ‘’meubelstuk’’, maar sinds 2013 heeft het ook een intrinsieke en wezenlijke waarde. De regels die op zaken van toepassing zijn, gelden ook voor dieren. Wie officieel de eigenaar is van de hond ligt eraan of de baasjes in gemeenschap van goederen of in beperkte gemeenschap van goederen zijn getrouwd. Zijn ze in gemeenschap van goederen getrouwd en is de hond samen aangeschaft? Dan zijn beide baasjes voor de helft eigenaar. Het maakt dan ook niet uit op wiens naam de hond staat of wie de kosten betaald voor de hond, beide zijn dan alsnog eigenaar. Is de hond vóór het huwelijk al aangeschaft door een van de baasjes en zijn ze daarna in beperkte gemeenschap van goederen getrouwd, dan is de hond eigendom van het baasje die de hond heeft aangeschaft. Is de hond samen na het huwelijk aangeschaft dan zijn wel beide baasjes eigenaar.
Welzijn van de hond
De laatste jaren wordt er steeds meer gekeken naar het belang van het welzijn van het dier bij het bepalen van de voogdij na een echtscheiding. Rechters kunnen overwegen welke ouder de meeste tijd en middelen kan besteden aan de zorg voor het huisdier, evenals de leefomstandigheden en de beschikbaarheid van geschikte ruimte voor het dier. Het doel is om de levenskwaliteit van het huisdier te waarborgen en te voorkomen dat het dier als een voorwerp wordt behandeld.
Omgang
Voor kinderen binnen het gezin wordt er een wettelijke omgangsregeling gemaakt voor na de scheiding. Er bestaat geen wettelijke omgangsregeling voor huisdieren maar er kunnen wel afspraken over de omgang worden gemaakt in het echtscheidingsconvenant. Zo kunnen de baasjes een voogdijregeling opstellen voor de hond. In deze regeling wordt geregeld dat één van de partners verantwoordelijk is voor de zorg, de voeding en eventuele medische kosten. Ook kan ervoor worden gekozen om een verdeling van de zorg overeen te komen, een co-ouderschap voor de hond dus. Beide partners zullen dan gezamenlijk voor de hond blijven zorgen. Er kan een plan worden opgesteld hoe de dagen tussen de partners verdeeld worden. Een andere mogelijkheid is het opstellen van een bezoekregeling. In dat geval verblijft de hond bij een van de partners en komt de andere partner op de afgesproken tijden om de hond te bezoeken, wandelen ed. Mochten deze opties geen passende oplossing bieden dan kan er altijd nog naar de rechter worden gestapt. Bij de rechter kan een verzoek tot boedelverdeling worden ingediend. De rechter neemt dan het besluit aan wie de hond wordt toebedeeld. Als laatste optie kan ervoor gekozen worden om de hond onverdeeld te laten. Na de echtscheiding blijven de baasjes gezamenlijk eigenaar, wanneer er dan alsnog conflicten ontstaan rondom de hond kan de rechter een beheers regeling treffen, waarin het gebruik en beheer van de hond geregeld wordt.
Conclusie
In conclusie, na een echtscheiding wordt de voogdij over de hond bepaald door eigendomsregels en het welzijn van het dier. Partners kunnen afspraken maken via een echtscheidingsconvenant, waarbij co-ouderschap, bezoekregelingen, of boedelverdelingsopties mogelijk zijn. Het streven is een rechtvaardige oplossing die rekening houdt met zowel het welzijn van het dier als de emotionele belangen van de betrokken partijen.
